HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 1 W LIBIĄŻU

Szkoła Podstawowa Nr 1, nawiązuje w tradycji do Szkoły Powszechnej w Libiążu Małym.

Pierwotnie zajmowała budynek dzisiejszego Urzędu Miasta. Decyzję o budowie nowoczesnego i przestronnego gmachu podjęto w II połowie lat 30. XX w. Jednym z autorów tej inicjatywy był ówczesny wójt tutejszej gminy zbiorowej Andrzej Harat, a motywowano ją szybkim wzrostem liczby ludności Libiąża. Warunki lokalowe w starej szkole były więcej niż skromne, a dyspozycji nauczycieli i szybko rosnącej liczby uczniów było zaledwie 5 sal lekcyjnych. 11 listopada 1937 r. poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę nowego gmachu szkoły dokonał libiąski katecheta ks. Antoni Opyrchał, przy udziale posła ziemi chrzanowskiej na Sejm RP Tadeusza Gduli i ówczesnego kierownika szkoły – Józefa Treli. Budynek miał być 3 – piętrowy, a na budulec wybrano kostkę kamienną z miejscowego kamieniołomu oraz cegłę. Ostatecznie wskutek braków finansowych, budowę ograniczono  do dwóch pięter, potem jednak, z powodu wybuchu wojny, prace całkowicie przerwano.

Czasy okupacji niemieckiej przyniosły zmianę przeznaczenia budynku. Niedokończoną budowę przykryto prowizorycznym dachem i przekazano na potrzeby fabryki obuwia w Chełmku, która urządziła w niej skład materiałów produkcyjnych. Do budowy szkoły powrócono w 1946 r.,  kiedy powołano społeczny komitet. Zajmował się on gromadzeniem środków finansowych, na który składały się datki mieszkańców Libiąża, dochody z organizowanych imprez oraz dotacje centralne, organizował również pracę miejscowej ludności, wykonywane w popularnym wówczas systemie „czynu społecznego”. W taki sposób budowa szkoły doczekała się finału i w roku szkolnym 1951/52 rozpoczęły się w niej zajęcia. Placówka była nowoczesna i szczyciła się piękną salą gimnastyczną, sukcesywnie wyposażano ją również w nowy sprzęt. Problemem były jednak liczne klasy, liczące wówczas nawet 50 uczniów. W sumie w Publicznej Szkole Podstawowej w Libiążu Małym naukę rozpoczęło wtedy 409 uczniów.

Stałym problemem szkoły w kolejnych latach było postępujące zjawisko przepełnienia. Wiązało się to z rozwojem Libiąża, rozbudową kopalni, budowa osiedli bloków wielorodzinnych. Pewną ulgą w tym zakresie było przejście w 1969 r. części uczniów wraz z nauczycielami do nowej szkoły na Skotnicy - czyli Szkoły Podstawowej nr 3. Jednak budowa nowej Flagówki w latach 80. XX w. wymusiła na szkole potrzebę pracy na trzy zmiany, bo tylko w taki sposób można było znaleźć miejsce dla ponad 1000 uczniów. Wtedy podjęto decyzję o budowie nowego skrzydła. Prace przy nim rozpoczęły się wiosną 1985 r., a kierował nim Komitet Rozbudowy Szkoły pod przewodnictwem Kazimierza Palki. Wiele prac wykonywano społecznie, wsparcia udzielały libiąskie zakłady pracy. Uroczystego otwarcia nowego skrzydła dokonano 22 lutego 1988 r., co automatycznie wpłynęło na poprawę warunków pracy w szkole. Od września 1991 r., szkoła mogła pracować w zupełnie komfortowych warunkach, gdyż uruchomiono - mocno opóźnioną inwestycję - osiedlową szkołę podstawową na Flagówce - czyli Szkołę Podstawową nr 4.

 Ważnym etapem w historii placówki było uruchomienie we wrześniu 1999 r. gimnazjum, przy czym do 2004 r. równolegle do Gimnazjum Nr 1, w tym samym budynku, funkcjonowała, stopniowo wygaszana, Szkoła Podstawowa nr 1. Po trzynastu latach przerwy, w związku z reformą systemu oświaty, oznaczającą stopniową likwidację gimnazjum, Szkoła Podstawowa Nr 1 powróciła na oświatową mapę Libiąża, otwierając swoje podwoje dla młodszych dzieci, kontynuując długie tradycje. We wrześniu 2021 r. do Szkoły dołączono Przedszkole Samorządowe nr 4 w Libiążu. Obecnie placówka nosi nazwę Zespół Szkolno- Przedszkolny nr 2 w Libiążu.

Poczet powojennych dyrektorów szkoły:

Józef Trela

Jan Szkarłat

Władysława Waliczek

Zygmunt Szuma

Julian Kosowski

Maria Barszcz

Krystyna Myrdko

Ewa Kowalska